De tijd geneest de diepste wonden,
verlicht, verdoezelt het verdriet.
Rust en berusting wordt gevonden
doordat de tijd vertroosting biedt.
Steeds onverstoorbaar gaat het leven,
van dag op dag, van nacht op nacht.
Maar wie iets dierbaars heeft gegeven
een heel hoog offer heeft gebracht.
Voelt toch weer telkens wederkeren,
dat droef gevoel, die zachte pijn.
En zet zich neer tot mediteren,
waarom heeft dit zo moeten zijn ?